អានរឿងសិច: រឿង តណ្ហា

វិជ្ជរ៉ា និងសុផុនគឺជាសង្សារនឹងគ្នា ពួកគេស្រលាញ់គ្នាជាង៣ឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែពួកគេមិនដែលធ្វើអ្វីអោយហួសព្រំដែនកំណត់នៃប្រពៃណីឡើយ ។ វិជ្ជរ៉ានាងជាស្រីដែលមានរូបឆោមលោមពណ៌ល្អស្រស់ឆើតឆាយ រាងតូចច្រឡឹងមុខមានមន្តស្នេហ៍ រីឯសុផុនវិញគេមានរូបរាងរឹងមាំ

មាឌធំសាច់ដុំកង់ៗព្រោះជាកូនកសិករធ្វើការងារដោយកំលាំង ។ ថ្ងៃមួយវិជ្ជរ៉ានាងនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង ព្រោះតែឪពុកម្ដាយរបស់នាងជាប់រវល់ទៅជួយរៀបចំផ្ទះបងប្អូនជីដូនមួយដែលទើបតែសង់ហើយថ្មីនៅភ្នំពេញ ។
វិជ្ជរ៉ាក៏បានទូរសព្ទទៅរកសុផុន… «អាឡូ បងផុនទំនេរអត់? » «មានការអី សំណព្វចិត្តបង? » «នៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង អូនអផ្សុកណាស់ ចង់ហៅបងមកកំដរបានអត់?» «បានតើអូន ចាំម៉ាភ្លែតបងទៅដល់លូវហើយ» មួយសន្ទុះសុផុនក៏មកដល់ វិជ្ជរ៉ាក៏បានចេញទៅបើកទ្វារផ្ទះ រួចក៏បណ្ដើរគ្នាចូលទៅក្នុងផ្ទះជជែកគ្នាផង មើលទូរទស្សន៍ផងគ្រាន់ជាការកំសាន្ត ។ ពិតជាចៃដន្យល្អមែនសូម្បីតែទូរទស្សន៍ក៏វាយល់ពីអារម្មណ៍ស្រីប្រុសដែលនៅតែពីរនាក់តទល់ដែរ ឈុតឆាកក្នុងភាពយន្ត តួអង្គប្រុសស្រីកំពុងតែដល់វគ្គក្ដៅសាច់យ៉ាងរោលរាល គឺតួប្រុសបានថើបជញ្ជក់មាត់តួស្រីផ្ដេកផ្ដួលទៅលើគ្រែពូក ដៃរាវច្របាច់គ្រប់កន្លុកកន្លៀត…. ធ្វើអោយសុផុន និងវិជ្ជរ៉ា ឈប់និយាយនៅស្ងៀមទ្រឹងដូចដុំថ្ម ប៉ុន្តែក្រសែភ្នែកនៅតែសម្លឹងឈុតឆាកក្នុងទូរទស្សន៍មិនដាក់ភ្នែក ។ ដោយទ្រាំមិនបាន វិជ្ជរ៉ាក៏បានងាកមុខចេញបំរុងយកកែវទឹកមកញ៉ាំ ស្រាប់តែនាងប្រទះឃើញលិង្គរបស់សុផុនកំពុងតែទុលខោ ធ្វើអោយនាងភ្ញាក់ផ្អើលបើកភ្នែកធំៗ (ធំហើយវែងទៀតបងផុន) នាងគិតក្នុងចិត្ត ។ វិជ្ជរ៉ាសម្លឹងមិនដាក់ភ្នែក រីឯសុផុនវិញកំពុងតែជក់អារម្មណ៍នឹងឈុតឆាកក្នុងទូរទស្សន៍ ងាកមកភ្ញាក់នឹងវិជ្ជរ៉ាដែលកំពុងសម្លឹងមើលប្រដាប់របស់ខ្លួនដែលកំពុងឡើងរឹងដល់កំរិត….(ភ្លេចស្លៀកលីអូមកទៀតអញ់) គេគិតក្នុងចិត្តទាំងអៀនខ្មាស់ រួចយកដៃទៅខ្ទប់កន្លែងសំងាត់របស់ខ្លួន ។ ពេលនេះតណ្ហារបស់អ្នកទាំងពីរបានឆាបឆេះដល់កំរិតទៅហើយ ។ ដោយឃើញឱកាសល្អហុចអោយ សុផុនបានក្រោកឡើង ស្រាតខោទំលាក់ឆ្វោក បង្ហាញចេញអាវុធពិសេសដ៏ធំវែងរបស់ខ្លួននៅនឹងមុខវិជ្ជរ៉ាតែម្ដង… «អូនឯងសម្លឹងវាចឹង ចង់ញ៉ាំវាមែន?» វិជ្ជរ៉ាក៏ចង់សាក់ខ្លាំងណាស់ដែរ ព្រោះធ្លាបតែឮមិត្តភក្ដិនិយាយប្រាប់មិនដែលបានប៉ះម្ដងណាសោះ ។ ដោយឃើញវិជ្ជរ៉ានៅស្ងៀមទ្រឹងដូច្នេះ សុផុនក៏និយាយបន្ត… «ម៉េចអូននៅស្ងៀមចឹង? បើចង់ប៉ះ ប៉ះបានតាមចិត្ត បងជារបស់អូនហើយតើ » ទប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងលែងបានហើយ វិជ្ជរ៉ាក៏បានចូលទៅលុតជង្គង់ពីមុខសុផុន រួចប្រើអណ្ដាតលិទ្ធថ្នមៗលើក្បាលអាវុធទិព្វរបស់សុផុន គ្រលៀសក្រឡឹងជុំវិញក្បាលត្រម៉ែងឆ្វាច់ៗ ធ្វើអោយសុផុនឈរលែងនឹង ទប់សម្លេងក៏មិនជាប់… «ស៊ឹត….អាស ស្រួលណាស់អូន…ស៊ឹត….» វិជ្ជរ៉ាឮសង្សាររបស់នាងថ្ងូរស្រួលខ្លាំងបែបនេះ ធ្វើអោយនាងកាន់តែបានចិត្តក្រលៀសលិទ្ធលើក្បាលមួយសន្ទុះ នាងចាប់សាច់ក្រកសាច់ដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងមាត់ពេញមួយទំហ៊ឹងតែម្ដង ធ្វើអោយមាត់របស់នាងឡើងប៉ោងស្ទុល រួចនាងចាប់ផ្ដើមរូតចុះរូតឡើងបង្អូសតាមបបូរមាត់នាងលាន់សូរជប់ៗ
តែមើលទៅដូចជាមិនសូវជំនាញប៉ុន្មានទេព្រោះនាងមិនធ្លាប់ធ្វើបែបនេះឡើយពីមុនមក ។ សុផុនស្រៀវស្រើបកាន់តែខ្លាំង បានចាប់ក្បាលរបស់វិជ្ជរ៉ាជាប់រួចធ្វើចលនារែងចង្កេះរបស់គេ ជួនកាលក៏ជ្រុលចូលមួយកប់ធ្វើអោយនាងខក់ឡើងហៀរទឹកមាត់កក្លាក់ទៀតផង ។ ឈុតឆាកក្រៅទូរទស្សន៍កំពុងតែដំណើរការល្អផងស្រាប់តែសំលេងទូរសព្ទរបស់វិជ្ជរ៉ាបានរោទិ៍ឡើងកាត់ចង្វាក់ដាច់អស់រលីង នាងក៏ផ្អាកការញ៉ាំការ៉េមតែដៃរបស់នាងនៅតែចាប់កាន់ប្រដាប់របស់នាយរូតចុះឡើងមិនឈប់…. «អាឡូ ប៉ាមានការអីហ្នឹង?» «អាឡូ កូនញ៉ាំបាយហើយនៅ?» «ចាស៎ នៅទេប៉ា ហើយប៉ាមានការអីទៀត» «គ្មានអីទេ ប៉ាគ្រាន់តែខលប្រាប់ថាប៉ានិងម៉ាក់កំពុងរៀបចំចេញទៅវិញហើយ» «អូ! ចឹងទេហ៍…» សុផុនគ្រាន់តែឮថាប៉ា គេគិតក្នុងចិត្តថា “ចប់ហើយអញ់ ខាស៊ីនំហើយអញ់” ប៉ុន្តែអ្វីៗមិនដូចជាការគិតរបស់គេឡើយ ក្រោយពីដាក់ទូរសព្ទចុះ វិជ្ជរ៉ាបានងើបឡើងស្រាតខោរបស់ខ្លួនចេញ រួចទៅអង្គុយលើសាឡុងបក់ដៃហៅសុផុន… «អោយឆាប់មកបងយើងមានពេលមិនច្រើនទេ តិចលោប៉ាម៉ាក់អូនមកទាន់មានរឿងមិនខានទេ» សុផុនសែនសប្បាយចិត្តឥតឧបមា មិននឹកស្មានថាគ្រាន់តែមកកំដរនាងធម្មតាសោះ បែរជាមានសំណាងបែបនេះសោះព្រោះរបស់ដែលគេចង់ប៉ះជាយូរមកហើយ តែមិនហ៊ានលូក ។ មិនអោយខាតពេលយូរ សុផុនបានដាក់អោយវិជ្ជរ៉ាដេកថ្មមៗទៅលើសាឡុង រួចឡើងពោបចន្លោះជើងនាង បន្ទាប់មកគេបានចាប់កាន់កាណុងធំរបស់គេមកត្រដុសញ៉ុលៗនៅមាត់ល្អាងកាមទេពរបស់វិជ្ជរ៉ា ដែលកំពុងតែសើមជោកទៅដោយទឹករំអិលស្នេហ៍ ធ្វើអោយប្រឡាក់សើមចុងរបស់នាយឡើងរអិលព្រិល ។ បន្ទាប់ពីឃើញថាសំណើមមានគ្រប់គ្រាន់ហើយ នាងយើងបានញាត់បញ្ចូលនាគរាជក្បាលទំពែកលិចចូលជ្រុចទៅក្នុងរន្ធស្នេហ៍ដ៏តូចចង្អៀតរបស់វិជ្ជរ៉ា ប៉ុន្តែដោយសារតែរន្ធរបស់នាងនៅថ្មីចែសមិនធ្លាប់មានអ្វីឆ្លងកាត់ ធ្វើអោយនាគរាជពិបាកលូនចូលណាស់ ។ នាគរាជលូនចូលបានពាក់កណ្ដាលខ្លួន វិជ្ជរ៉ាបានយកដៃទប់ចង្កេះរបស់សុផុនជាប់… «អូយ បងតិចៗ ឈឺណាស់…» សុផុនយល់ការណ៍ក៏នៅទ្រឹងមួយសន្ទុះងាកមកថើបជញ្ជក់មាត់នាង និងបង្អូសចុះមកលិទ្ធកូនភ្នំដ៏រឹងកំព្រឹសទាំងសងខាង ខាំញិញលើចុងតិចៗដើម្បីបង្កើនអារម្មណ៍របស់នាងអោយកាន់តែខ្លាំង ។ ដោយឃើញថាវិជ្ជរ៉ាកំពុងតែស្លុងអារម្មណ៍ក្នុងភាពស្រៀវស្រើបហើយនោះ សុផុនបានសង្កត់ចង្កេះរបស់គេចុះមួយទំហឹងរហូតដល់នាគរាជលិចចូលកប់ដល់គល់ ធ្វើអោយវិជ្ជរ៉ាភ្ញាក់ខ្លួនក្រញ៉ាង ប៉ុន្តែនាងមិនបានទប់នាយទៀតទេ នាងបានអោយក្រសោបរាងកាយរបស់នាយស្ទើរតែរលាយចូលជាខ្លួនមួយទៅហើយ ព្រោះពេលនេះភាពឈឺចាប់លាយឡំជាមួយនឹងសម្រើបតណ្ហាបានធ្វើអោយអារម្មណ៍របស់នាងច្របូកច្របល់យ៉ាងខ្លាំង ។ សុផុនចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាវាយលុករន្ធដ៏ចង្អៀតខ្លាំងៗតែម្ដង ព្រោះតែគេមិនដែលបានភ្លក្សរសជាតិក្រមុំព្រហ្មចារីបែបនេះពីមុនមកឡើយ វាពិតជាស្រួលខ្លាំងណាស់ ស្រួលហួសបរិយាយ ។ វិជ្ជរ៉ាបិទភ្នែកជិតឈឹងសម្ងំអោយរិតសង្សារបណ្ដូលចិត្តដោយក្ដីស្រៀវស្រើប ប៉ុន្តែសម្លេងថ្ងូរបែបធម្មជាតិរបស់ស្ត្រីគឺមិនអាចទប់មិនអោយឮបានឡើយ នាងបញ្ចេញសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងគ្រលួចពេញក្នុងផ្ទះ… «អាស….ស៊ឺត….ស៊ឺត….អាស បងផុន !» សុផុនកាន់តែវាយលុកខ្លាំងឡើងៗព្រោះវាតឹងណែនស្រួលមែនទែន ការវាយលុកបានប្រហែលជា៥នាទីក្រោយមក ទឹកសខាប់ ក្ដៅឧណ្ឌៗរបស់នាយយើង បានបាញ់ចេញមកពេញក្នុងល្អាងស្នេហ៍របស់វិជ្ជរ៉ា ហូរហៀរចេញមកខាងក្រៅលាយឡំជាមួយនឹងឈាមព្រហ្មចារីតិចៗផងដែរ ។ ក្រោយពីបញ្ចប់យុទ្ធនាការនៅសមរភូមិក្ដៅរួចមក ពួកគេទាំងពីរនាក់បានរៀបចំខ្លួនអោយមានរបៀបរៀបរយឡើងវិញ បន្ទាប់មកទើបសុផុនចាកចេញពីផ្ទះនាងយ៉ាងប្រញ៉ាប់ខ្លាចក្រែងប៉ាម៉ាក់នាងមកទាន់ ។

ក្រោយពីបានខ្លួនប្រាណគ្នារួចហើយមក សុផុននិងវិជ្ជរ៉ាមិនសូវមានពេលជួបមុខគ្នាប៉ុន្មានទេ ព្រោះសុផុនដល់ពេលត្រូវដកស្ទូងនៅស្រែ ចំណែកឯវិជ្ជរ៉ាវិញត្រូវត្រៀមខ្លួនប្រលងសញ្ញាប័ត្រថ្នាក់ទី១២ ។ មិនយូរប៉ុន្មានវិជ្ជរ៉ាបានប្រលងជាប់ថ្នាក់ទី១២បានសម្រេចដោយជោគជ័យ

រួចនាងត្រូវទៅបន្តការសិក្សាថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យនៅឯទីក្រុងភ្នំពេញ ដោយនៅទីនោះនាងបានទៅស្នាក់នៅជាមួយផ្ទះបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាង ។ នាងខ្វល់ចិត្តខ្លាំងណាស់ខ្លាចពេលដែលនាងចាកចេញទៅបាត់ សុផុនអាចនឹងភ្លេចរូបនាង នាងខ្លាចដូចជាពាក្យចាស់មួយដែលបានពោលថា បានកាយណាយចិត្ត ដូច្នេះហើយទើបនាងសម្រេចចិត្តណាត់ជួបគ្នាជាមួយសុផុនដើម្បីនិយាយរឿងនេះ ។ ពេលល្ងាចបានឈានចូលមកដល់ គឺជាពេលវេលាណាត់ជួបរបស់គូសង្សារវ័យក្មេងទាំងពីរនាក់បានមកដល់ ។ សុផុនបានរៀបចំខ្លួនទៅអង្គុយចាំសង្សាររបស់ខ្លួននៅមាត់ច្រាំងទន្លេយ៉ាងអន្ទះសារក្នុងចិត្ត ព្រោះមិនដឹងថាមានរឿងអីសំខាន់បែបនេះទើបវិជ្ជរ៉ានាងណាត់ខ្លួនមកជួបកុំបីខកខានបែបនេះ ។ មួយសន្ទុះវិជ្ជរ៉ាក៏បានមកដល់ បន្ទាប់មកនាងបានរៀបរាប់ទៅតាមដំណើរសាច់រឿងទាំងអស់ដែលនាងត្រូវទៅរៀនបន្តនៅភ្នំពេញប្រាប់សុផុន ។ សុផុនឮហើយហាក់ដូចជាតក់ស្លុត រួចនិយាយទៅកាន់វិជ្ជរ៉ាទាំងទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់ថា… «បងខ្លាចណាស់ ខ្លាចពេលដែលអូនរៀនបានខ្ពស់អូននឹងបំភ្លេចរូបបង មិនទទួលយកអ្នកស្រែម្នាក់នេះធ្វើជាគូអនាគត» «ហេតុអីបងនិយាយអញ្ចឹង បើអូនមិនស្រលាញ់បងថ្ងៃមុនប្រហែលជាបងមិនអាចលុកលុយលើខ្លួនប្រាណអូនបានទេ» វិជ្ជរ៉ា ងាកសម្លឹងមើលមុខរបស់សុផុនរួចទើបនាងនិយាយបន្ត… «អូនខ្លាចតែបងវិញទេ ខ្វះអីស្រីៗក្នុងភូមិដែលស្អាតៗជាងអូន ហើយពេញចិត្តលួចស្រលាញ់បងនោះ!!!» ការសន្ទនារបស់អ្នកទាំងពីរកាន់តែលន្លង់លន្លោច រួមផ្សំជាមួយនឹងខ្យល់មាត់ទន្លេដ៏ត្រជាក់ព្រឺឆ្អឹងខ្នងចេះតែបក់មករវិចៗឥតឈប់ឈរ ពេលវេលាក៏ចេះតែរំកិលងងឹតបន្តិចម្ដងៗរហូតដល់ងងឹតឈឹងតែម្ដង ព្រោះនៅតាមខេត្តសម័យនោះ មាត់ទន្លមិនទាន់ជាសំបូរភ្លើងបំភ្លឺដូចសម័យនេះនៅឡើយទេ ហើយទីតាំងដែលពួកគេអង្គុយសាសងគ្នាក៏ជាកន្លែងដែលគ្មានភ្លើងបំភ្លឺដែរ ។ នៅលើសួនស្មៅដ៏ងងឹតសូន្យសុង សុផុនបានក្រសោបរាងកាយរបស់វិជ្ជរ៉ាអោយផ្អែកមកលើខ្លួន ដើម្បីផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅនៃកំដៅរាងកាយកុំអោយនាងរងារព្រោះខ្យល់មាត់ទន្លេកាន់តែបក់មកត្រជាក់ខ្លាំងឡើងជាលំដាប់ ព្រោះពេលវេលាយប់ទឹកសន្សើមក៏ចាប់ផ្ដើមធ្លាក់មកប្រោសព្រហ្មផែនពសុធានាពេលរាត្រី ។ ដោយក្ដីនឹករលឹកខានជួបគ្នាយូរផងនោះ ភ្លើងតណ្ហារបស់សុផុនក៏បានឆាបឆេះឡើងមួយរំពេច ។ ដោយឃើញថាជាឱកាសល្អយប់ស្ងាត់មិនមានមនុស្សនៅក្បែរឡើយ មានតែសម្លេងចង្រិតយំច្រេកៗតែប៉ុណ្ណោះ សុផុនបានចាប់ផ្ដើមបបោសអង្អែលរាងកាយដ៏ស្រឡូនរបស់វិជ្ជរ៉ា ថើបផែនថ្ពាល់បង្អូសមកកញ្ចឹងក គុម្ពត្រចៀកធ្វើអោយតូចតន់ស្រីរមួលខ្លួនពត់ពេនទៅតាមចង្វាក់នៃការបបោសអង្អែលរបស់គូស្នេហ៍យ៉ាងរោលរាល ។ដៃរបស់សុផុនចាប់ផ្ដើមលូកចូលក្នុងអាវយឺតរបស់វិជ្ជរ៉ា ច្របាច់អង្អែលលេងកូនភ្នំទាំងគូថ្នមៗរហូតដល់ចុងឡើងរឹងកំព្រឹស ។ ភ្លើងតណ្ហារបស់អ្នកទាំងពីរពេលនេះបានឆាបឆេះពេញបន្ទុករៀងៗខ្លួនទៅហើយ វិជ្ជរ៉ាអង្គុយសម្ងំអោយសុផុនឈ្មុសឈ្មុលតាមចិត្ត ។ បន្ទាប់ពីថើបបបោសអង្អែលអោយវិជ្ជរ៉ាអស់ចិត្តហើយ សុផុនបានចាប់ក្បាលវិជ្ជរ៉ាអោយឱនចុះមកចាត់ការលើដំបងទិព្វរបស់គេវិញម្ដង ដោយនាយយើងបានពន្លេចដំបងចេញតាមរ៉ូតខោមកក្រៅ រួចអោយវិជ្ជរ៉ាត្របាក់លេបពេញមាត់តែម្ដង ។ វិជ្ជរ៉ាបានបឺតជញ្ជក់លិទ្ធលើក្បាលដំបងរហូតដល់តួដំបង បង្អូសអណ្តាតក្រឡឹងចុះឡើងធ្វើអោយសុផុនហើបគូទផុតពីផ្ទៃស្មៅ ។ រវល់តែជក់ចិត្តនឹងរសជាតិដំបងក្រញូងរបស់សុផុនដែលមានជាតិប្រៃឡែមៗនោះ ខោស្លីបតូចរបស់វិជ្ជរ៉ាត្រូវបានសុផុនចាត់ការទាញ ចេញផុតពីខ្លួនមិនដឹងតាំងពីថ្មើរណាទេ ។ ដោយទ្រាំទៀតលែងបាននាយយើងចាប់ផ្ដើមចាត់ ចែងអោយវិជ្ជរ៉ាឡើងមកអង្គុយពីលើនាយដើម្បីបន្តយុទ្ធនាការក្តៅតែម្ដង កុំអោយខាតពេលវេលាយូរ ។ សុផុនបានយកដំបងសិល្ប៏ដែលកំពុងតែដំឡើង មាឌយ៉ាងពេញទំហឹងមកដាក់បញ្ឈរត្រដុសញ៉ុលៗ នៅនឹងមាត់ល្អាងរបស់វិជ្ជរ៉ាដើម្បីផ្សើមអោយរអិល ក្បាលដំបងសិនមុននឹងធ្វើការវាយលុកចូលទៅក្នុងតំបន់បាតល្អាង ព្រោះពេលនេះទឹកក្នុងល្អាងកំពុងតែហៀរចេញមក ក្រៅឡើងរអិលព្រិលព្រោះតែការប បោសអង្អែលតំបន់សំខាន់របស់នាងមុននេះ ។ បន្ទាប់ពីឃើញថាសើមក្បាលដំបងជោកជាំហើយនោះ សុផុនចាប់ផ្ដើមទំលាក់ខ្លួនវិជ្ជរ៉ាចុះថ្នមៗធ្វើអោយដំបងសិល្ប៏ចាប់ផ្ដើមលិចចូលបន្តិចម្ដងៗទៅក្នុងរូងសំងាត់របស់វិជ្ជរ៉ារហូតដល់គល់បាត់ស្រមោលតែម្ដង ។ វិជ្ជរ៉ា នាងមិនសូវចេះក្បាច់រួមភេទប៉ុន្មានទេ បន្ទាប់ពីឡើងអង្គុយស៊ប់ហើយនាងនៅតែឱបកសុផុនជាប់មិនចេះធ្វើចលនាអ្វីឡើយ សម្ងំស្ងៀមបិទភ្នែកទុកអោយសុផុនជាអ្នកប្រតិបត្តិការ។ សុផុនចាប់ត្រកងចង្កេះនាងអោយធ្វើចលនាដកបុកចុះឡើង ជួនកាលចាប់គ្រលែងរែងប្រៀបដូចជាត្បាល់កិនម្ស៉ៅកំពុងរិតរួតស្នូលដូច្នោះដែរ ខុសត្រង់ស្នូលនេះជាស្នូលសាច់ធំវែងហើយរន្ធរបស់នាងមានសភាពតូចចង្អៀតដូច្នេះការកកិតក៏មានសភាពតឹងណែនខ្លាំង ខុសពីត្បាល់កិនម្ស៉ៅ។ វិជ្ជរ៉ានាងខំខាំមាត់សង្កត់ចិត្តមិនហ៊ានបញ្ចេញសម្លេងថ្ងូរឡើយព្រោះខ្លាចមានអ្នកផ្សេងលឺសម្លេង តែទោះជានាងខំបិទមាត់យ៉ាងណាក៏នៅមានធ្លាយសម្លេងពីដើម ក អ៊ឹសៗ ម្ដងៗដែរ ។ មួយសន្ទុះឆាកប្រយុទ្ធដ៏ក្ដៅរោលរាលត្រូវបានដល់ទីបញ្ចប់ ទឹកមន្តស្នេហ៍ដែលផលិតចេញពីភ្លើងតណ្ហាដ៏សន្ធោសន្ធៅអម្បាញ់មិញនេះបានបាញ់ចេញខ្ជោលៗទៅលើដើមស្មៅនាមាត់ទន្លេ ។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសន្ទនាទាំងមាត់ទាំងកាយរួចហើយអ្នកទាំងពីបានរៀបចំខ្លួនអោយមានរបៀបរៀបរយ ស្លៀកខោក្នុង បិទលេវអាវ វែកសក់ក្បាលអោយមានសភាពដូចធម្មតាវិញមុននឹងចាកចេញទៅផ្ទះវិញ ។

ស្អែកឡើងក៏ជាពេលវេលាដែលវិជ្ជរ៉ាត្រូវចាកចេញទៅកាន់ទីក្រុងភ្នំពេញ សុផុនបានមកឈរសម្លឹងមើលរថយន្តរបស់នាងចាកចេញទាំងក្ដីអាឡោះអាល័យជាពន់ពេក មិនដឹងថាថ្ងៃណាទើបមានឱកាសជួបគ្នាជាមួយសង្សារសំណព្វចិត្តជាថ្មីម្ដងទៀតឡើយ ។

វិជ្ជរ៉ានាងបានមករស់នៅជាមួយពូមីងរបស់នាងនៅឯភ្នំពេញ ដើម្បីបន្តការសិក្សាថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យ ។ ថ្វីត្បិតតែនាងជាស្រីមកពីតាមខេត្តក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែពេលនាងចូលរៀនមានបុរសជាច្រើនតែងតែមកតាមផ្ដោះផ្ដងវាចាស្នេហាមកកាន់នាងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ជូពី ជានិស្សិតឆ្នាំទី៤ គេក៏ជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សប្រុសទាំងអស់ដែលតែងតែមកតាមចែចង់វិជ្ជរ៉ាដែរ ប៉ុន្តែវិជ្ជរ៉ាមិនដែលយកភ្នែកមើលកម្លោះសង្ហាម្នាក់នេះទេ ព្រោះក្នុងបេះដូងរបស់នាងបានដាក់ឈ្មោះរបស់សុផុនពេញអស់ទៅហើយ ។ នៅពេលដែលជូពីលួចសម្លឹងនាងម្ដងៗ គេតែងតែគិតស្រម៉ៃទៅដល់រូបរាងកាយដ៏ល្វតល្វន់របស់នាង ដែលលាក់ខ្លួននៅក្នុងឯកសណ្ឋាននិស្សិតរបស់នាងជានិច្ច ។ គេចង់យកដៃរបស់គេទៅស្ទាបអង្អែលអោយសព្វសារពាង្គកាយរបស់នាង ចង់ខាំចង់ក្ដិច ចង់ឃើញផ្ទាល់ភ្នែកថាតើវាល្អប៉ុណ្ណាទៅ បើគ្រាន់តែមើលពីខាងក្រៅធ្វើអោយអារម្មណ៍របស់គេពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំងបែបនេះទៅហើយនោះ ព្រោះតែនាងមានចង្កេះរាងរៀវស្ដួចសមនឹងដើមទ្រូងពើងយ៉ាងព្រហើន ចំណែកត្រគាកនាងវិញ ងខ្ទើតដូចកិន្នរី កាន់តែគិតកាន់តែធ្វើអោយនាយយើងកើតអារម្មណ៍ស្រេកឃ្លានចង់ឃើញចង់ប៉ះជាពន់ពេក ។ ដោយអត់ទ្រាំនឹងសម្រស់វិជ្ជរ៉ាទៀតលែងបាន ជូពីក៏បានដាច់ចិត្តសារភាពការពិតប្រាប់នាងត្រង់ៗតែម្ដងថា គេពិតជាស្រលាញ់នាងខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែស្រីស្រស់របស់យើងមិនព្រមជាដាច់ខាតព្រោះនាងធ្លាប់ឮគេប្រាប់ថា ជូពីម្នាក់នេះគឺជាកំពូលព្រាននារីមានស្រីច្រើនណាស់រាប់មិនអស់ ។ ក្រោយពីទទួលការបដិសេធមិនព្រមស្រលាញ់ពីវិជ្ជរ៉ាហើយ កម្លោះជូពីមិនអស់សង្ឃឹមឡើយ គេបានទូរសព្ទហៅស្រីស្នេហ៍របស់គេឈ្មោះស៊ីថា អោយមកបន្ធូរអារម្មណ៍ដែលកំពុងតែមួរម៉ៅផងលាយឡំនឹងអារម្មណ៍តណ្ហារបស់គេដែលកំពុងតែឆេះរោលរាលដល់កម្រិតផងនោះ ។ ទៅដល់បន្ទប់សណ្ឋាគារភ្លាម ជូពីបានដេកសន្ធឹងសន្ធៃនៅលើគ្រែ ទុកអោយស្រីស្នេហ៍របស់គេជាអ្នកចាត់ការ ហើយគេក៏បានបិទភ្នែកស្រម៉ៃដល់រាងកាយរបស់វិជ្ជរ៉ាដែលធ្វើអោយគេមានអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោលអម្បាញ់មិញនេះ ។

ស៊ីថាចាប់ផ្ដើមទាញខ្សែក្រវ៉ាត់រួចចាប់ទាញខោរបស់ជូពីចេញទាំងអស់ បន្ទាប់មកនាងចាប់ផ្ដើមឱនចុះទៅចាត់ការស៊ីក្រឡឹងលើក្បាលនាគរាជ លេបខ្ជាក់ៗចេញចូលក្នុងក្រអូមមាត់របស់នាងដោយយកអណ្ដាតនិងបបូរមាត់លិទ្ធក្រឡឹងចុងវាថ្នមៗ ច្បូតចុះឡើងរហូតដល់នាគរាជបញ្ចេញពិសពណ៌សតិចៗ រសជាតិប្រៃឡមៗ ធ្វើអោយតួខ្លួននាគឡើងលោតផ្តឹកៗឡើងប៉ោងសរសៃរវាមមើលទៅគួរអោយខ្លាចជាពន់ពេក ។ ចំណែកជូពីវិញបិទភ្នែកស្រម៉ៃជាប់រហូតមិនបើកឡើយ ។ បន្ទាប់ពីអោយស៊ីថាចាត់ការនាគរាជឆ្អែតហើយ ជូពីមិនបង្អង់យូរឡើយដោយសារតែតណ្ហារបស់គេមានពេញបន្ទុកតាំងពីព្រឹកដែលនិយាយជាមួយវិជ្ជរ៉ានោះ គេបានចាប់ទាញស៊ីថាទាំងកម្រោលអោយលុតជង្គង់លើគ្រែ រួចគេបានចុះទៅឈរផ្ទប់ពីក្រោយនាង យកនាគរាជមកត្រដុសញ៉ុលៗនៅនឹងមាត់រូងដែលកំពុងតែសើមជោកហើយដែរនោះ រួចគេបានបញ្ជានាគរាជអោយចូលកប់ដល់គល់តែម្ដង ដែលជាហេតុធ្វើអោយស៊ីថាភ្ញាក់ក្រញ៉ាងស្រែកយ៉ៃពេញបន្ទប់…អូយ បងថ្នមបន្តិចសិនបងៗ ឈឺណាស់…. ។ ទោះបីជានាគរាជវាធ្លាប់ឆ្លងកាត់រូងរបស់នាងជាច្រើនដងមកហើយក្ដី នៅពេលដែលទទួលរងការវាយប្រហារភ្លាមៗពេញមួយទំហឹងបែបនេះ បានធ្វើអោយនាងហារមាត់ច្រងោ ចង់ស្រែកក៏ដាច់សម្លេងរលាក់ឃឹកៗ ព្រោះតែជូពីបានកំពុងតែវាយផ្ទប់ខ្លាំងៗពីខាងក្រោយចួលកប់ៗតែម្ដង ចំណែកឯពងនាគទាំងពីគ្រាប់វិញបានបោកផ្ទប់នៅនឹងមាត់រន្ធលាន់ស្នូរតែផ្លាប់ៗមិនដាច់សូរ ។ ស៊ីថាពេលនេះនាងឡើងស្រឡាំងកាំងព្រោះតែការវាយលុកខ្លាំងៗរបស់ប្រុសស្នេហ៍ ដែលពីមុនមកមិនដែលជូបប្រទះទាល់តែសោះនូវការវាយលុកទាំងកម្រោលបែបនេះ ។ ពេលនេះនាងហាក់ដូចជាទទួលយកបានហើយ ទោះជាជូពីវាយលុកខ្លាំងជាងនេះក៏ដោយ ព្រោះថាសភាពការណ៍ក្នុងរូងវារលូនទៅហើយ ទឹកក៏ចាប់ផ្ដើមជន់ជោរខ្លាំងជាងមុនដែរ ព្រោះនាងដល់កំពូលម្ដងរួចទៅហើយបន្ទាប់ពីការវាយលុកដ៏សន្ធាប់ជាប់ៗគ្នារបស់ជូពីមួយស្របក់មុននេះ ។ ជូពីបានផ្លាស់ប្ដូរក្បាច់ដោយអោយស៊ីថាឡើងជិះពីលើវិញម្ដង (ជិះសេះប្រលែងដៃ) ស៊ីថាបានឡើងទៅអង្គុយពីលើរួចចាប់នាគរាជដាក់ចូលក្នុងរន្ធវិញ អុកខ្លាំងសងសឹកយ៉ាងទាន់ហន់វិញម្ដង ។ នាងអុកបណ្ដើរដៃច្រត់លើស្មារនាយយើងបណ្ដើរ ក្រវីក្បាលឡើងបែកសក់សំពោង ដោះទាំងគូរបស់នាងយោលយោកទៅតាមចង្វាក់អុករបស់នាង ឃើញបែបនេះនាយជូពីក៏មិនទុកដៃអោយទំនេរដែរ នាយបានចាប់ច្របាច់លុញឈ្លីចុងផងដើម្បីបង្កើនអារម្មណ៍តណ្ហារបស់ស៊ីថាអោយកាន់តែឆេះសន្ធោសន្ធៅអុកខ្លាំងជាងមុន ។ មួយសន្ទុះឃើញថាសកម្មភាណអុករបស់ស៊ីថាបានបង្អង់នៅស្ងៀមទ្រឹង នាងទ្រោបមកថើបជញ្ជក់មាត់ជាមួយជូពីទាំងដង្ហើមហត់គឃូស…បង….អូនចេញទៀតហើយ …..នាយយើងក៏ជិតដល់ត្រើយដូចគ្នាដែរ មិនអោយដាច់ចង្វាក់យូរ គេបានក្រសោបខ្លួននាងក្រឡាប់ឆ្វាច់អោយនាងនៅពីក្រោមវិញម្ដងដោយមិនអោយនាគរាជរបូតចេញពីរន្ធឡើយ រួចហើយនាយយើងចាប់លើកជើងនាងទាំងពីរឡើងមកផ្អិបជាប់នឹងដើមទ្រូង ច្រត់ដៃទាំងពីលើពូកដូចបង្គោលឃ្លេជើងនាងជាប់ រួចទើបបន្តសកម្មភាពបុករុកដោយរែងត្រគាកបុកផ្ទប់ខ្លាំងៗតែម្ដង ។ ជូពីបានបុកពេញមួយទំហឹងមនុស្សចាស់ដើម្បីយកទីផ្តាច់ព្រ័ត្រ ធ្វើអោយស៊ីថាស្រែកថ្ងូរកាន់តែខ្លាំងពេញផ្ទៃបន្ទប់ព្រោះតែក្ដីស្រៀវស្រើបយ៉ាងចម្លែកដែលនាងទើបតែទទួលបាននៅពេលនេះ ។ មួយសន្ទុះក្រោយមកចលនាបោកផ្ទប់ក៏បានបញ្ឈប់ ខ្លួនរបស់ជូពីឡើងញ័រចំប្រប់ ….អាស…អាស… នាគរាជរបស់នាយក៏បានអស់ឫទ្ធិព្រួសចេញពិសក្ដៅឧណ្ឌៗចូលពេញក្នុងរូងរបស់ស៊ីថា បន្ទាប់មកនាយយើងបានទ្រោបមកថើបជញ្ជក់មាត់ស្រីស្នេហ៍ទាំងសម្លេងខ្យល់ដកដង្ហើមវែងៗទាំងពីរនាក់ ។ បងហេតុអីថ្ងៃនេះសាហាវខ្លាំងម្ល៉េះ?….. មកពីបងចង់ខ្លាំង ខានអូនយូរផងនឹងណា…..ជូពីនិយាយទាំងក្នុងចិត្តនឹកស្រម៉ៃដល់មុខរបស់វិជ្ជរ៉ាដែលជាទេពអប្សរក្នុងចិត្តរបស់គេហើយក្នុងពេលនេះ ទោះបីជាបានបន្ធូរកំហឹងជាមួយនឹងស៊ីថារួចហើយក៏ដោយ ក៏គេហាក់ដូចជាមិនទាន់អស់ចិត្តដែរ ថ្ងៃនោះគេបានបន្តយុទ្ធនាការវាយលុកស៊ីថាដល់ទៅបីដងទើបគេអស់កំហឹងក្នុងចិត្ត ។